-Ένας μάγειρας για όλους τους παιδικούς σταθμούς του Καματερού, χωρίς βοηθό; Άραγε αυτός ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να αρρωστήσει;
-Συμβασιούχοι που οι συμβάσεις τους λήγουν. Άραγε γιατί αυτοί
οι εργαζόμενοι θα μπουν πάλι στο Γολγοθά της ανεργίας από τη στιγμή που
καλύπτουν κενά και είναι απαραίτητοι;
-Σχολικά συγκροτήματα χωρίς καθαρίστριες (π.χ. 6ο Δημοτικό Καματερού, 5ο Δημοτικό Καματερού, 6ο Νηπιαγωγείο Καματερού κ.α.). Άραγε οι εκπαιδευτικοί που πηγαίνουν στα σχολεία πριν αυτά ανοίξουν για να υποδεχτούν μαθητές, δεν πρέπει να δουλεύουν σε ένα καθαρό και υγειονομικά ασφαλές περιβάλλον; Άραγε είναι λύση η καθαριότητα να επαφίεται στο φιλότιμο των εκπαιδευτικών, των καθαριστριών που δεν έχουν ακόμα προσληφθεί, ακόμα και …συγγενών και φίλων.
Αυτή είναι η κατάσταση στους παιδικούς σταθμούς και στα σχολεία (και) του Δήμου μας .
Και δεν έχουν λυθεί όλα ως δια μαγείας, όπως προσπαθεί να μας πείσει η κυβέρνηση.
Και δεν είναι όλα καλώς καμωμένα, όπως μας λέει η δημοτική αρχή Τσίρμπα που βλογάει από το πρωί μέχρι το βράδυ την κυβέρνηση.
Τα παχιά λόγια, τα επικοινωνιακά τρικ, οι διθύραμβοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, «τρακάρουν» άτσαλα στην σκληρή πραγματικότητα.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση ένας δρόμος μένει για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς: ο δρόμος της διεκδίκησης.
Γιατί η ζωή και η υγεία του λαού και της νεολαίας δεν είναι τζόγος.
Γιατί ο αγώνας για την υπεράσπιση τους δε μπορεί να περιμένει!
